Niedostatek kontroli pozbawia z kolei centrum decyzyjne informacji

o wielu istotnych problemach funkcjonowania systemu wykonawczego. Grozi to utratą możliwości opanowania tych problemów przez centrum de-cyzyjne. W rezultacie nastąpić może obniżenie stopnia sformalizowania systemu w kierunku niepożądanym z punktu widzenia interesów szerszego przedziału funkcjonowania, nie mówiąc już o tym, że w tej sytuacji brak jest wystarczającego materiału informacyjnego do podejmowania decyzji.

Przecenianie funkcji kontrolnych może być zarówno przyczyną, jak i skutkiem przeformalizowania i nadmiaru kontroli. Wyraża się to w nadawaniu szczególnej rangi funkcjom kontroli, co prowadzi do dynamicznego rozwoju komórek i instytucji kontrolnych i zwiększenia zatrudnienia w tej sferze działalności. Skutkiem tego jest automatyzacja czynności kontrolnych, które w tych warunkach tracą swój pomocniczy i usługowy charakter, natomiast stają się nierzadko celem samym w sobie, dominując nad działalnością wykonawczą i wysuwając się na czoło funkcji kierowniczych. Prowadzi to do zakłócenia równowagi funkcjonalnej i do wszystkich znanych skutków autonomizacji jednostek organizacyjnych, a więc zamiany środków na cele, pracy „dla siebie” itp.