Kto I dlaczego nie Subi kontroli.

Kontrola, jako funkcja zarządzania, jest ogniwem zamykającym i jednocześnie dopełniającym łańcuch działań podjętych przez kierownictwo organizacji, od wystąpienia koncepcji, poprzez cały proces planowania, aż

po osiągnięcie wymiernych efektów. Wzrost wymogów stawianych praco-dawcom dotyczących komfortu pracy pracowników wymusza zmiany w utartych i obwiązujących dotychczas w organizacjach systemach kontroli. Badania wykazały, że ludzie zatrudnieni w przedsiębiorstwie bardzo nie-chętnie poddają się kontroli i oceniają negatywnie nie tyle jej przebieg, ile samą ideę. Ma to proste wytłumaczenie psychologiczne: jeżeli działania aparatu kontroli są wyraźnie odczuwalne, wywołują powstawanie bądź wzmagają istniejący czynnik stresu związanego z wykonywaniem obowiąz-ków służbowych ponadto mogą wywołać odczuwalne negatywne oddzia-ływanie na zatrudniony personel, na przykład dokonać dezintegracji zespołu pracowników pracującego nad danym zagadnieniem, co wymiernie obniży wydajność ich pracy. Będzie to wywołane spadkiem wzajemnego zaufania, a także możliwym obniżeniem samooceny, spowodowanym przez podświa-domy lęk przed niespełnieniem stawianych wymogów, a co za tym idzie negatywnym wynikiem kontroli przeprowadzonej w organizacji. Dużą rolę w psychicznym nastawieniu do samego faktu bycia kontrolowanym odgrywać też może brak przyzwyczajenia ludzi, którzy pierwsze lata pracy zawodowej, gdy kształtuje się podejście do pracy i wyrabia nastawienie emocjonalne, przepracowali w poprzednim systemie politycznym, gdy nadzór w przedsiębiorstwach ograniczany bywał do sporadycznej niespodziewanej kontroli przeprowadzonej w biurze przez wyselekcjonowanych pracowników,

której ostrzeżenie przychodziło nieoficjalnymi drogami odpowiednio wcze-śnie, by poddani kontroli mieli czas na zrobienie porządku w dokumentach